۱. نیل دایموند ترانه‌ای داره به اسم آمریکا. اینجوری شروع می‌شه:
مسافت زیادی رو سفر کردیم،
بدون خونه،
اما نه بدون ستاره
…
آزاد،
فقط می خوایم آزاد باشیم،
به هم نزدیکیم(!)
و پابند یک رویا
…
با کشتی و با هواپیما
دارن میان به آمریکا
هیچ‌وقت به پشت‌سرشون نگاه نمی‌کنن
دارن میان به آمریکا…
ادامه این موزیک هم درباره‌ی همین موضوعه: مهاجرت به آمریکا. توی انتخابات سال ۱۹۸۸ آمریکا، توی تبلیغات ریاست جمهوری مایکل دوکاکیس از این آهنگ استفاده شده. البته توی انتخابات دوکاکیس مغلوب بوش پدر شد. توی افتتاحیه المپیک ۱۹۹۶ هم از این آهنگ استفاده شده. مهاجرا شاید مهم‌ترین عضوهای جامعه‌ی آمریکا باشن(درواقع می‌شه گفت تمام آمریکایی‌ها مهاجر حساب می‌شن و اونایی که بهشون گفته می‌شه اهلی آمریکا درواقع چند نسل از مهاجرتشون می‌گذره) و حالا ترامپ پر‌حاشیه داره برخلاف جریان آب حرکت می‌کنه.
۲. تصمیم ترامپ برای جلوگیری از ورود مردم هفت کشور – از جمله ایران- به آمریکا واکنش‌های زیادی داشته، مخصوصن بین هنرمندا: از سخنرانی پراحساس(!) مریل استریپ توی مراسم گلدن گلوب و “بازیگر” خطاب کردن ترامپ گرفته تا نظرهای متعدد سرج تانکیان ارمنی و حتی ترانه علیدوستی و اصغر فرهادی که از قرار بود آخر فوریه، برای مراسم اسکار، به آمریکا برن و در واکنش به ترامپ تصمیم به نرفتن گرفتن.
۳. اصغر فرهادی باز هم دست به یه کار جالب زد. انوشه انصاری و فیروز نادری از طرف فرهادی انتخاب شدن تا توی مراسم اهدای جایزه شرکت کنن. انتخاب این دو تا نماینده از طرف فرهادی واقعن عمل جالب و تامل برانگیزیه: در واکنش به اون رفتار ترامپ، اجتناب از شرکت توی مراسم یکم عجولانه جلوه می‌کرد – حداقل به نظر من. ولی حالا فرستادن این دو تا آدم موفق و نسبتن معروف ایرانی که توی آمریکا دارن زندگی و فعالیت می‌کنن، حتی از حضور خود فرهادی هم می‌تونه مفیدتر باشه و تبلیغات مثبتش خیلی پراثر تره. انوشه انصاری همون زن ایرانیه که چند سال پیش به فضا رفت و البته موفقیت‌هاش توی این سفر خلاصه نمی‌شه. فیروز نادری هم مدیرکل اکتشافات منظومهٔ خورشیدی در ناساست. با توجه به این که احتمال برنده شدن فیلم فرهادی کم نیست، خیلی خیلی مشتاقم تا حرف‌هایی رو که این دو نفر موقع برنده شدن فیلم می‌زنن، بشنوم.
۴. البته که قانون منع ورود اتباع هفت کشور در نطفه خفه شد. ولی حالت نسبتن تعدیل شده‌ای از اون هم‌چنان داره به بقا ادامه می‌ده و خبر از خسته نشدن ترامپ از فعالیت‌های عجیب می‌ده. آدمای این هفت کشور باید برای ورود به آمریکا رمز عبورشون توی سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی رو در اختیار مسءولای آمریکایی بذارن. توی مطلب “یا رمز عبورت را بده، یا به سلامت!” در مورد این قضیه می‌تونین بیشتر بخونین. اگرم توی همین روزا راهی آمریکا هستین، ” کار نفوذ را برای ماموران مرزی دشوار کنيد” مطلبیه که می‌تونه چندتا راه گریز بهتون بده.
- درباره‌ی دو نماینده‌ی فرهادی توی ویکی‌پدیا بخونین: انوشه انصاری و فیروز نادری
- شنیدن حرفهای مریل استریپ توی گلدن گلوب خالی از لطف نیست. هرچند که سوالی که پیش میاد اینه که آیا این حرفهای و احساسات کنترل نشده‌ی مریل استریپ واقعن از ته قلبشه، یا یه بار دیگه داره تواناییش به عنوان یه بازیگر رو به رخ می‌کشه!؟!؟
- بلاگ من اصلن سیاسی نیست. اما دونالد ترامپ خوب می‌دونه چطوری راهشو به اینجا هم باز کنه. قبلن از ترامپ قبل رییس جمهور شدن و جنجال‌های ترامپ توی فضای مجازی هم نوشته بودم توی این بلاگ.
اولین کسی باشید که یک دیدگاه ارسال میکند.