۱. یکی از کارهایی که من مدتی مشغولش بودم برنامه‌نویسی اندروید بوده. توی این چند سال چیزی که خیلی باهاش برخورد کردم دوست و آشنایی بوده که اومده و گفته که ایده‌ی ناب و بکری داره و می‌خواد اجراش کنه و نیاز به برنامه نویس داره. توقعشم این بوده که از اونجایی ایده‌ش خیلی ناب و عالیه من همه‌ی کار‌ها رو انجام بدم و ایشون فقط بخاطر ایده‌ای که داشته سهم برابری با من داشته باشه از حاصل.
۲. یکی از چیزهایی که خیلی می‌شنویم اینه که ایده خیلی مهمه. اکثر غیر-کامپیوتری‌ها و حتی بعضی از کامپیوتری‌ها و برنامه‌نویس‌ها ایده رو مهم ترین رکن یه پروژه‌ی موفق می‌دونن. این‌که ویندوز دنیای دسکتاپ رو تسخیر کرده، این‌که اینستاگرم اینقدر محبوب و رایج شده، این‌که گوشی‌های اپل اینقدر پرفروش و محبوبن، و در‌کل هر موفقیتی که توی این این دنیا بدست می‌آد از دید این جور افراد فقط و فقط بخاطر ایده‌ی خوبیه که در ابتدا داشتن.
۳. جادی – که لینوکسی‌ها و دنبال‌کننده‌های دنیای نرم افزار آزاد احتمالن باهاش آشنا هستن – توی بلاگش مطلب جالبی گذاشته و توی یه تصویر اومده و میزان تاثیر ایده ی خام توی ارزش کلی پروژه رو با یه فرمول(!) ساده توضیح داده. فکر نمی‌کنم تصویر نیازی به توضیح داشته باشه:
- مطلب جادی رو اینجا بخونین.
اجرا همه چیز نیست
نباید از اهمیت هیچ کدوم از مراحل ساده رد شد.