۱. پیام رو مینویسم و ارسال میکنم. به محض اینکه پیام دلیوری میاد برام، یه اساماس جدید هم دریافت میکنم. چیه؟ تبلیغات. چی شد الان؟ اپراتور عزیز گوش به زنگ ایستاده که من یه پیام بفرستم به کسی(یا به کسی زنگ بزنم) و درست توی همون لحظه برای من یه پیام تبلیغاتی بفرسته. چرا؟ واضحه. دیگه کسی از اساماس استفاده نمیکنه. اینباکس اساماس گوشیامون شده قلمرو پیامکهای تبلیغاتی. ولی همچنان این رسانه یکی از بهترین راههای تبلیغه. پس چیکار میکنن؟ وقتی پیامشون رو میفرستن که می دونن من و شما تلفنمون توی دستمونه و حداقل برای یه لحظه هم که شده توی نوتیفیکیشن بار متن پیامشون رو میبینیم. چرا این کارو میکنن؟ چون دیگه کسی زحمت نمیده اساماس های گوشیش رو بخونه. گذشت اون زمون که با یه دینگ کوچولو همه با کله میرفتن توی گوشیاشون.
۲. یکی از چیزهایی که همیشه روش بحث میشد این بود که این راه تبلیغات نقض حریم شخصی و مزاحمت حساب میشه و غیر قانونی حساب میشه. و همیشه اپراتور ها ادعا میکردن که اونا توی این قضیه دخیل نیستن و شمارههای کاربرا از راهای دیگهای دست مزاحما افتاده. ولی الان عملن برعکس شده. نیم بیشتر پیامکهای تبلیغاتی(حد اقل برای من) درست توی لحظات زنگ زدن و پیام فرستادن میاد و فقط اپراتور منه که میتونه متوجه این قضیه بشه. (اگر کس دیگهای بتونه وامصیبتا). حالا اینکه خود اپراتور هم نباید اینکار رو بکنه بماند.
۳. چرا شرکتها پیام تبلیغاتی میفرستن هنوز؟ یا چون مدیرهای احمقی دارن که نمیدونن پول رو چجوری خرج کنن و یا بخاطر این که واقعن جواب میگیرن از این راه. خب ما باید چکار کنیم؟ درسته که شاید تبلیغ فلان مدل کفش یا فروش بهمان ماشین با اقساط ۹۹ ماهه برای یکی از ما جذاب باشه ولی برای خیلیهامون فقط مزاحمته. اینجاست که میرسیم به اصل ماجرا: اگر هرکس برای زندگی خودش اصولی داشته باشه و برای حفظ ارزشهاش و در این مورد خاص، حریم شخصیش تلاش کنه، از شرخیلی از این مزاحمها خلاص میشیم. توجه کنین: حتی اگه کسی مثلن به من پیام بده که میخواد هم وزن خودم بهم طلا بده، نباید فراموش کنم که این شخص – هرچقدر هم خیراندیش و نیکوکار- داره از راه مزاحمت به سمت من میاد. میشه گفت یکی از نشونههای فرهنگ و جامعه سالم اینه که افراد در واکنش با هر مسالهای اول به احترامی که باید به خودشون بذارن توجه میکنن، و نه منفعت موقتی که از اون موقعیت عایدشون میشه.
پیشنهاد: پیامهای تبلیغاتی رو تحویل نگیرید. اگر بعد از هزارتا پیامک بیخود، پیامک هزار و یکم براتون واقعن جذاب بود به اونم بیاعتنایی کنید. یقینن راههای دیگهای هم برای برطرف کردن اون نیاز هست.
أپدیت: وقتی توی بعضی از سایتهای خارجی ثبت نام میکنیم، ازمون پرسیده میشه که آیا میخوایم خبرنامهی اونها رو دریافت کنیم یا نه. این یعنی احترام به حقوق کاربر. درمقابل توی ایران، وقتی شرکتی به شمارهی ما برسه دستش، برای خودش حق مسلم میدونه که هرچیزی رو برامون بفرسته. مثلن بانکهایی که روز تولدمون بهمون پیامک تبریک میفرستن هم شامل این نقضکنندههای حقوق ما میشن. قبلن درمورد ایرانسل نوشته بودم: برای من پیامی فرستاد که بهم بگه گواهینامه رعایت حقوق مصرفکننده دریافت کرده، درحالی که خود اون پیامک داشت این ادعا رو نقض میکرد. مطلب رو بخونید، جالبه.
[…] و غیر اخلاقی نوشته بودم که اینجا میتونید بخونید: – سلب آسایش تا جایی که ممکنه – درباره پیامک های تبلیغاتی و این که چه واکنشی باید […]