سال ۲۰۱۹ هم نفس‌های آخرش رو می‌کشه و مثل پارسال، یه نگاهی می‌ندازم به کتابهای امسالم. اعداد ۲۰۱۹ کمی عجیب به نظر خودم میاد. بعد از چند سال، امسال اولین سالیه که کتابهای فارسی‌ای که خوندم از انگلیسی‌ها بیشتره. عمده‌ی این فارسی‌ها هم کارهای نمایشی بهرام بیضایی و غلامحسین ساعدیه. سه تا کتاب تکراری هم خوندم که البته یکیش عمدی نبود 🙂 درک یک پایان جولین بارنز رو ۴ ۵ سال پیش خونده بودم (ترجمه) و این دفعه دستم به کتاب انگلیسیش رسید و چند صفحه پیش رفته بودم وقتی فهمیدم تکراریه. ولی خب تا ته ادامه دادم 🙂
کتابخانه‌ی ارواح از رنسوم ریگز هم یه ناکامی رقم زد برام. قصدم این بود که از بین اون چهار دنیای فانتزی که شروع کرده بودم، یکی رو امسال تموم کنم. از قضا آقای ریگز اراده کرده بود که نذاره و جلد بعدی رو هم داد بیرون 🙁
هرچند که برای یک ماجرای خیلی خیلی خیلی سیاه ذوق و انتظار داشتم، اما بهترین کتاب سالم رو باید از میان نمایشنامه‌های بیضایی انتخاب کنم. کدوم؟ امیدوارم بتونم درباره‌ش بنویسم در روزهای آتی ؛)
اولین کسی باشید که یک دیدگاه ارسال میکند.