۱. صبح امروز رو با الکامپ ۲۰۱۶ گذروندم. از خود نمایشگاه و فضا و حال‌و‌هوا و اتفاقاش بعدن حتمن خواهم نوشت، اما فعلن مطلبی رو می‌ذارم درباره‌ی مخابرات تهران و خدمات افتضاحش. این متن رو چند هفته پیش نوشته بودم اما به دلایلی منصرف شدم از منتشر کردنش. امروز وقتی توی نمایشگاه به غرفه‌ی مخابرات و ادعا‌ها و دبدبه و کبکبه هاش برخوردم، از منتشر نکردنش پشیمون شدم.
۲. چند هفته پیش رفته بودم مخابرات منطقه‌مون. می‌خواستم سرویس اینترنتمو عوض کنم و به طرز عجیبی نمی‌شد این کار رو تلفنی یا اینترنتی انجام داد. با اکراه تمام یک ساعت از وقت صبحمو خالی کردم که این کار رو انجام بدم. رفتم اونجا، نوبت گرفتم و منتظر نشستم.
۳. بعد از حوالی ۲۰ دقیقه نوبت من هم رسید. قسمت شگفت‌انگیر ماجرا اینجا شروع می‌شه: وقتی که گفتم چیکار دارم، مسئول باجه شروع کرد به احراز هویت: اسم و فامیل و شماره شناسنامه و کد ملی و شماره‌ی خطی که روش اینترنت گرفته بودم و سرویسی که در حال حاضر فعال بود(!) و چند تا چیز دیگه. همه ی اینها رو که گفتم یه تیکه کاغذ گذاشت جلوم که یه کد نامفهوم روش نوشته شده بود. باید می‌رفتم تحویل بایگانی می‌دادمش که پرونده م رو بیارن دم باجه. بعد از تحویل دادن کد، یه فرم بهم داد که حالا باید همون اطلاعاتی که یه بار شفاهی داده بودم رو، این بار می‌نوشتم. البته به اضافه‌ی خیلی موارد بیشتر از جمله آدرس و کد پستی و ایمیل(!!!) و مشخصات طرحی که می خواستم برام فعال بشه. اینها رو که پر کردم پرونده‌م هم رسیده بود. فرم رو با امضا تحویل دادم( به اضافه‌ی یه فرم دیگه که خلاصه ای از همین اطلاعات رو باید روش می نوشتم). بعد چند دقیقه یه فرم دیگه: در واقع همون فرم قبلی بود که اطلاعات من توش تایپ شده بود و فقط باید امضا می‌کردم. نکته‌ی عجیبش این بود که باید حجم سرویسی که می‌خواستم رو بصورت دستی می‌نوشتم(!!!). اختتامیه‌ی این پروسه‌ی عجیب هم واقعن با شکوه بود: خانم متصدی ازم خواست که برم یه کپی از شناسنامه و کارت ملیم بگیرم و بیارم تحویل بدم. انگار نه انگار که من قبلن یک‌بار مدارکم رو بهشون داده بودم. بعد از حدود ۴ ساعت سرویس جدید من فعال شده بود.
۴. اینکه برای همچین کاری باید برم حضوری اقدام کنم واقعن عجیبه. پروسه‌ی انجام اداره همیشه همینه. اما این یک مورد از چند نظر تاسف بار‌حساب می شه: اول: این تعداد کاغذ برای کاری به این سادگی واقعن نگران کننده س. وقتی‌که اکثر تامین کننده‌های اینترنت این امکانو می‌دن به مشتری که با سه چهار تا کلیک این کارو انجام بده، من باید حضوری برم. دوم: این که یک سرویس‌دهنده‌ی اینترنت پیش پا افتاده ترین کارهاشو هنوز به روال قدیم انجام می ده رقت انگیزه. سوم: وقتی که همین شرکت، به مشتری‌های سیم کارتهاش این امکان رو می‌ده که با یه کد USSD این کارها رو انجام بدن، سرسام آور می‌شه قضیه.
۵. فکر نمی‌کنم نیازی به نتیجه‌گیری کردن باشه. صرفن می‌خواستم ناگفته نمونه این قضیه. همین. ولی واقعن دیدن این شرکت با یه غرفه‌ی بزرگ و با کلی تبلیغات حول امکانات جدید و پیشرو، این فکر به ذهنم رسید که چرا یه شرکت که توی پیش‌پا‌افتاده‌ترین خدمات، هنوز لنگ می‌زنه باید بیاد و به فکر توسعه باشه و اصلن چرا کسی باید به این شرکت اعتنا کنه. چطور می‌شه از شرکتی با این سطح، و این حد از امکانات توقع خدمات با کیفیت داشت، و آیا اصلن اعتماد کردن به این شرکت کار درستی هست؟ تلخی دیگه‌ی قضیه اینه که چندسالی می‌شه که مخابرات تهران خصوصی شده و مثلن قرار بودن با خصوصی سازی از شر این بی‌کیفیتی‌های پیش‌پا افتاده خلاص بشیم، اما حاصل… .
مثل اینکه برنامه از این قراره که مخابرات امکاناتش (اینترنت) رو کمتر و کمتر کنه تا مردم به سمت شرکت های خصوصی برن.
مثلا خود من که تا چند وقت پیش از اینترنت نامحدود با سرعت 512 مگابایت مخابرات استفاده می کردم، از نظر کیفیت کاملا ازش ناراضی بودم (سرعت پایین، قعطی، خدمات نامناسب، پشتیبانی ضعیف و …) و متوجه این قضیه شدم که چند وقتیه که مخابرات دیگه اینترنت نامحدود به کسی نمیده.
پس داره فدا کارانه خودشو بد جلوه می ده که بقیه رو ببره بالا… خیلی جوونمردی مخابرات!
حالا جالب اینجاست هر روزی از ماه واسه خدمات اینترنت میری مخابرات حتما باید حسابتو تصویه کنی… انگار اومدی سرعت اینترنتو ببری بالا بعد باهاش از مرز خارج شی… خیلی خنده دارن به خدا